داويد اوشانا متولد ١٣٠٨ شهر كرمانشاه بود و بيش از ٦٠ سال از عمر خود را به تحصيل و فعاليت در حرفه معماري گذراند. هنگامي كه همزمان با هشتادمين سالروز ميلادش، نكوداشتي برپا كردند؛ از او به عنوان هنرمند نقاش، معمار و موزيسين نام بردند. اوشانا دانش آموخته دبيرستان_البرز بود و در رشته معماري دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه_تهران تحصيل كرد و در سال ۱۳۴۲ با ارائهٔ پروژهٔ ديپلم، با درجهٔ عالي فارغ‌التحصيل شد. موضوع پروژهٔ ديپلم او «زيارتگاه مسيحيان جهان در اورشليم» بود.
از آثار وي مي توان به كليساي شرق آشوري تهران، كليساي آشوري پروتستان تهران، پرورشگاه كودكان كرمانشاه و اتومبيل دست ساز نشرا (عقاب) ١ و ٢، مديريت پروژه شهرسازي پالايشگاه اراك و بندرعباس، مجموعه مسكوني اداري در اردبيل، مجموعه تجاري اداري هتل در كيش و طراحي و اجراي پروژه هاي مسكوني اداري در تهران نام برد. وي با اداره ساختمان راه آهن، اداره ساختمان بهداري، مهندسين مشاور ارسن، شركت جنرال مكانيك، دفتر مهندس فرمانفرمايان و مهندس سيحون و شركت نفت ايران همكاري داشته است.
خودرو دست ساز نشرا، اجراي كنسرت هاي متعدد آشوري به رهبري نبو عيسي بي، فعاليت در اركستر جاز راديو تهران و سرپرستي برنامه هاي موسيقي راديو خانه فرانسه از ديگر فعاليت هاي اين معمار شهير ايراني مي باشد.
هنگامي كه معماريت در ديماه 1391، مصاحبه‌اي گروهي با معماران آشوري ترتيب داد، اوشانا با جسمي كهنسال اما ذهني فعال به عنوان اعتبار جمع حضور پيدا كرد و به آرامي در پاسخ به پرسشي دربارۀ معماري معماران آشوري در ايران پاسخ داد:
«والا ما آشوري‌ها ادعا داريم كه اولين قومي هستيم كه مسيحي شديم، بنابراين معماري كه من براي كليساي كاتوليك «شرق آشور» انتخاب كردم يك معماري آشوري است و آن را از دروازۀ ايشتار الهام گرفتم. ولي پروتستان يك فرقۀ جديدي است كه عليه ديگران پروتست كرده و به همين خاطر بايد يك معماري مدرن داشته باشد. من آن زمان (38 تا 42) دانشجو و از مريدان لوكوربوزيه بودم و كليساي پروتستان (خيابان خسروي اميرآباد) را در سال 39 طراحي كردم و از او تاثير گرفتم. جهت اين كليسا به طرف شرق است، ما از شرق آمديم و همانطور كه آقاي مهندس گفتند شكل نماي ساختمان كليساي پروتستان دستي است كه صليبي را در ميان گرفته است. براي هر بنايي ما بايد تعريفي از معماري‌اش با توجه به همين چيزها داشته باشيم و همين تعريف است كه شكل‌گيري اين طرح‌ها را باعث مي شود. او عضو انجمن مفاخر معماري ايران بود.
وي در غروب ٣ مرداد ١٣٩٣ شمسي در سكوت خبري دار فاني را وداع گفت.