آشوريان در طول دو قرن گذشته همواره قرباني قتل عام هاي متعددي گشته اند. اولين انها، در طول خلافت عثماني ها بر يونانيان، ارمنستان و تركيه بوده است، كه همزمان با آغاز جنگ جهاني اول و بلافاصله بعد از آن بود. بعد از اين قتل عام بدست تركان عثماني، دولت تازه تاسيس ايالت عراقي، ارامنهءشمال عراق را به طرز فجيع قتل عام نمود. آزار و اذيت و كشت و كشتار آشوري ها از آن زمان تا زمان سلطنت صدام حسين، چاره اي بجز ترك موطن تاريخي براي اين مردمان باقي نگذاشت. در نتيجهء اين تراژدي هاي متاسفانه موفق، آشوريان در سرتاسر جهان پراكنده شدند.
آشوريان بومي مناطق آناتولي و بين النهرين مي باشند كه قدمت حضور انها در اين منطقه به بيش از ٣٠٠٠ سال قبل ميلاد مي رسد. مسيحيت خيلي زود در آشوريان گسرش يافت و متعاقب ان فتوحات عرب ها، مغول ها و سپس عثماني ها در اين منطقه، باعث شد تا آشوريان و برادران مسيحي انها، جزء جمعيت اقليت دسته بندي شوند.
سيستم ملت گرايي عثماني ها، درجه اي از خود مختاري فرهنگي و مذهبي براي اين جمعيت اقليت در نظر گرفته بود ، كه اين آزادي تا قرن نوزدهم ادامه داشت؛ يعني زماني كه جغرافياي سياسي و ظهور ناسيوناليسم، تهديدي براي وضعيت چند قوميتي امپراتوري عثماني بحساب آمد كه متعاقباً خشم تركان عثماني را متوجه مسئله مسيحيت نمود. در پايان قرن نوزدهم، زماني كه سلطان عثماني به طور غير طبيعي از سواره نظام قبايل كرد، به نام حميديه، در ارتشش استفاده نمود؛ قبرهاي ارامنه و آشوريان توسط كردها غارت شد. ( همان كاري كه امروزه همچنان در اورميه ادامه دارد و مزارهاي كهنهء ما مورد هجوم دزدان كرد، به اميد يافتن خزايني غارت مي شوند - مترجم)
وضعيت مسيحيان عثماني، پس از ملي گرايي افراطي "ترك هاي جوان" ؛ كه باعث ظهور قدرت سياسي غالب در امپراتوري شد، بسيار متزلزلتر از قبل گرديد. " ترك هاي جوان" كميته اي به نام كميتهء اتحاد و پيشرفت (CUP) را سازمان دهي كردند كه كودتاي موفقي را در سال ١٩١٣ به راه انداخت و در نتيجه اين كودتا باعث تاسيس ديكتاتوري نظامي در استانهء جنگ جهاني اول شد. همچنين اغاز پروژهء ملي "تركيه براي ترك ها"؛ كه به موجب آن، تركها بدنبال جعل مليت اقليت بودند موج جديدي از نابودي انها را در بر داشت. بزودي و بعز از ورود امپراتوري عثماني به ميدان جنگ جهاني اول، در نوامبر ١٩١٤، CUP ب طور بي رحمانه اي پروژهء قتل عام خود را اغاز نمود كه به راه انداختن اين پروژهء قتل عام كم و بيش هم زمان آشوريان، ارامنه و يوناني ها؛ در تعقيب نابودي گروهي اين سه بود. قتل عام، غارت، تجاوز، هتك حرمت فرهنگي، اخراج اجباري و ... بصورت بومي اتفاق افتاد و بقيه را در خاورميانه پراكنده نمود.
متاسفانه آزار و اذيت آشوريان با سرنگوني دولت عثماني به پايان نرسيد، از ٨ اگوست ١٩٣٣، با ايجاد دولت جديد عراق، آشوريان ساكن دهكده هاي شهر سمل، واقع در شمال عراق، بطرز بي رحمانه اي كشته شدند. در حدود ٣٠٠٠ مرد و زن و كودك به دستان سربازان عراقي و كرد سلاخي شدند. اين قتل عام توسط منابع خبري غربي تحت پوشش قرار گرفت و باعث شد تا رافائل لمكين، حقوق دان يهودي-لهستاني ، كلمهgenocid را براي انها بكار برد. هم اكنون در عراق، جمعيتي از آشوريان اسيب پذير بر جاي مانده اند كه باقيماندهء سياست هاي عرب گرانهء صدام و انتخابات خونيم ال-انفال در ١٩٨٨ مي باشند كه در دست شكنجه گران كرد تنها مانده بودند.
از تهاجم ٢٠٠٣ عراق ، همچنان ١/٥ ميليون آشوري در عراق باقي مانده اند كه اين تقريباً ٨٪ از كل جمعيت عراق را شامل مي شود. به هر حال جنگ اخير عراق، براي آشوريان بسيار مخرب بود، به گونه اي كه انها ميان وحشي گري فرقه هاي شرير بدام افتادند.
هم اكنون، آشوريان خارج از كشور به طور عمده در خاورميانه، آسياي مركزي، غرب اروپا، استراليا و شمال آمريكا پخش شده اند كه همچنان ارثيهء فرهنگي و تاريخي غني خود را با افتخار جشن مي گيرند و ميراث مدرن خود را به عنوان قربانيان قتل عام، بطور كامل در جهان منعكس مي كنند.
منبع:
Rutgers
Newark Collage of Art & Sciences
Researched by:
Jeff Benvenuto
Rachel Jacobs
John Lim