تاريخچه زبان آشوري:
پيدايش زبان آشوري به هزاران سال قبل بر مي گردد. ولي در مورد خط و الفبا بديهي است كه اين دو موضوعي نيست كه كسي در اهميت آن ترديد كند. اما چگونگي پيدايش و سير تكاملي آن تا رسيدن به مرحلهء الفبايي داستاني دراز دارد. پيدايش الفبا و شاخه شاخه شدن آن به الفباهاي مختلف مسئله اي است بسيارپيچيده كه دانشمندان جهان به همهء كوشش هايي كه نموده اند و زحماتي كه در خواندن انواع سنگ نبشته هاي باستاني كشيده اند، هنوز نتوانسته اند نظريهء قاطع ومسلمي ابراز دارند. ما نيز اگر بخواهيم به زبان و خط آشوري و بابلي بپردازيم لازم است به زبانهاي سامي مراجعه نماييم. اين نام گذاري را نخستين بار دانشمندي به نام شلوزر در سال ١٧٨١ ميلادي به جهت انتصاب به سام بن نوح بكار برد و اين سام بن نوح مبداء همهء اقوامي است كه به زبان هاي مذكور يعني سامي ، سخت مي گويند و مي نويسند. ولي شايان ذكر است كه نخستين بار خط را سومري ها اختراع كردند و حروف آنها بصورت مثلث بوده اند شبيه به ميخ؛ به همين خاطر اَنها را خط ميخي ناميدند. بعد از سومري ها، آشوري ها در بين النهرين اين خط را تكميل كردند و به ساير ملل: اورارتورها، مادها، پارس ها،فينيقي ها دادند و فينيقي ها كه افراد تاجر پيشه و صاحب كشتي هاي تجازي بودند، اين خط را به ساير ملل نظير يوناني ها - جزاير مديترانه رسانيدند. در هزارهء سوم يا چهارم قبل از ميلاد اهالي جنوب بين النهرين نگارش تصويري را تكميل كردند كه به صورت خط ميخي كامل در آمد. اين نوع نگارش در هزارهء سوم ق. م در مصر و ٢٨٠٠ ق. م در جزيرهء كريت و در نيمهء هزارهء سوم ق. م در هند و در نيمهء هزارهء دوم ق. م در چين مرسوم شد. به اعتقاد مطران اندراوس صنا، رئيس انجمن زبان هاي سرياني در عراق، آخرين لوح گلي كه از اين خط ميخي به ما رسيده مورخ بسال ٥٠ ميلادي بوده ولي چه نوحي و در مورد چه موضوعي اطلاع نداريم. اما به دليل اينكه خط ميخي تعداد رمزها و نمودارهايش مشكل و پيچيده و حدود ٥٠٠ اندي رومز داشته و مشكل بوده و به همين علت انسانها ناگزير به نوشتن ساده تري توصل جستند و كم كم حروف الفبايي و خط الفبا بوجود آمد.
منشاء زبان سامي مادر:
هر كه آگاهي به بيش از يك زبان از زبان هاي سامي داشته باشد، پيوندهاي استوار و روابط محكم اين زبانها را از حيث حروف، حركات، اصول ماده و اشتقاق، مفردات، تركيب جملات به يكديگر مرتبط مي كند و به طور روشن ملاحظه خواهد نمود و در ميابيد كه چرا اين زبان هاي سامي را زبان هاي برادر مي خوانند. م.ست شرقين و پژوهشگران متفق اند بر اينكه زبان هاي سامي، چه زبان هايي كه بابي مانده اند و چه آنها كه منقرض شده اند همگي در اصل از زبان واحدي سرچشمه گرفته اند كه ما مي توانيم آنها را زبان سامي مادر بناميم. بعضي از پژوهشگران معتقدند كه بلادي كه بعدها ارمنستان ناميده شد، مهد زبان سامي بوده است ولي برخي عقيده دارند كه جنوب بين النهرين و برخي شمال بين النهرين و يا جديرهء عرب زادگاه نخستين زبان سامي اوليه بوده است. ولي آنچه مسلم است اقوام سامي اوليه همچون اكديان، بابليان، آشوريان، كنعانيان، آراميان، عبرانيان و آموريان و اعراب از قديمي ترين دوره ها در منطقهء خاورميانه سكونت گزيده اند.
دانشمندان معمولاً زيانهاي سامي را به سه گروه تقسيم مي كنند:
١- زبانهاي خاوري مانند: اكدي، بابلي، آشوري
٢- زبانهاي باختري مانند: كنعاني، عبراني، ارامي
٣- زبانهاي جنوبي مانند: عربي، حبشي، با لهجه هاي خاص خود.
و برخي ديگر از دانشمندان زبانهاي سامي را به دو گروه تقسيم مي كنند:
خاوري و باختري كه شاخهء باختري را به دو شاخهء شمالي و جنوبي تقسيم مي كنند ولي مطران اندروس صنا كه از صاحب نظران معاصر است زبانهاي سامي را به دو قسمت شمالي و جنوبي و شاخهء شمالي وا به دو فسمت شرقي و غربي تقسيم مي كند وحال آنكه دكتر پيره سرمس
در سه جلد تاريخ ادبيات آشوري و سرياني معتقد است كه زبان هاي سامي به چهار قسمت تقسيم مي شوند:
١- شرقي همانند اكدي، بابلي، آشوري
٢- غربي همانند عبري
٣- شمالي همانند آرامي كه ٨٠٠ تا ٥٠٠ ق. م شاخهء شرقي آن به آشوري داخل شد و زبان آرامي آشوري را تشكيل داد.
٤- جنوبي همانند عربي
آشور: تايپ اين محتوا توسط سركار خانم والانتين عيسي نژاد انجام گرديده است.