جشن بهاري سال نو آشوري؛ اكيتو

جشن بهاري سال نو آشوري؛ اكيتو

جشن بهاري سال نو؛ اكيتو: 

مطابق آفرينش بين النهريني كه در هفت لوح آفرينش شرح آن رفته است، دوازده روز جشن مختص دوازده سياره ( به اهتمام خورشيد، ماه و سياره نقطه تلاقي𒀭) منظومه شمسي هستند كه خارجترين سياره شماره يك را به خود اختصاص داده و خورشيد شماره يازدهم مي باشد. 
در لوح 𒁲Te خط دوازدهم آمده است: 
‏Shere-meshha-la sha kabbak-lu sha sin u shamash in a libbi ittiqu 12 naphar: 
جمعا دوازده عضو جايي كه ماه و خورشيد هم به آن تعلق دارند، جايي كه مدار سياره ها قرار گرفته است! 
و در لوح ديگري آمده است: 
"مول مول (منظومه شمسي𒀯) كه تعداد اجرام سماوي اش دوازده تا است. جايگاه هاي اجرام سماوي اش دوازده است. كل برج هاي ماه دوازده تا است. "
در زماني كه مهمترين كار انسان شخم زدن زمين بوده است، يك لوح بين النهريني در موزه برلين( VAT.7447) فهرست صور فلكي دايرةالبروج را با شير آغاز مي كند آن هم در يازده هزار سال پيش از ميلاد مسيح. 
در ميان مردم بين النهرين عدد دوازده سنبل دوازده سياره (دوازده خداي آسمان ) بوده است و در جشن اكيتو، گذر سياره نقطه تلاقي از كنار تمامي اين سيارات ياداوري مي شود. 
و داستان اينگونه آغاز ميشود: 
"در پهنه فضا، خدايان-سيارات- آن سان كه پيداست كه سپس نام خواهند يافت؛ 
سرنوشتشان-مدارشان- روشن شده است. تنها سه تن حضور دارند 
اپسو (خورشيد) كهن كه از سرآغاز بوده، مومو-تير- (كسي كه زاده شده بوده) و تيامات(باكره زندگي) -هيولايي كه دورتر قرار داشته و با سياره نقطه تلاقي برخورد مي كند-..
آنها با هم در آميختند و خدايان در ميان آنها شكل گرفته اند.خدا لحْمو (اسم مذكر-خداي جنگ بهرام يا مارس) و خدا لحَمو(اسم مونث-الهه عشق و جنگ آناهيتا يا ونوس) ..
خدايان انشار(زحل) و كيشار (مشتري) بوجود آمدند
و در هيبت از آن دو پيشي گرفتند 
همچنان كه روزها درازتر و سال ها بلندتر شدند
خدا آنو (اورانوس) پسر آنان شد...
سپس نخستين پسر انشار ،آنو، به عنوان هم رديف و همسان او، نوديمو (اِآ-نپتون) را بوجود مي آورد. انشار گاگا (پلوتو- مطابق ستاره شناسي بين النهريني پلوتو در ابتداي تشكيل منظومه شمسي يكي از اقمار زحل بوده است. ) را به عنوان فرستاده خويش انتخاب نمود. 
سپس چگونگي برخورد سياره معروف به  نقطه تلاقي با تيامات بصورت شعري حماسي شرح داده ميشود كه نتيجه اين برخورد بوجود آمدن زمين است و گير افتادن كينگو ( ماه- كه سابقا جز اقمار تيامات محسوب مي شده) در جاذبه آن: 
تيامات به دو نيمه تقسيم مي شود
خداوندگار ( مردوك/ سياره نقطه تلاقي) بخش عقبي تيامات را زير پا له مي كند 
با جنگ افزارهايش كاسه سر متصل شده او را بريده و آزادمي كند
او رگ هاي خونش را قطع مي كند 
و باعث شد كه باد شمالي (يكي از اقمار مردوك) آن را به جايگاه ناآشنايي ببرد
زمين بوجود آمد!
بخش فروتر سرنوشت ديگري داشت، بر راه دومين مدار، مردوك آن را به قطعات بي شماري تقسيمش كرد(آفرينش كمربند خرده سيارك ها) ...
در رويداد اصلي مذهبي ميان رودان باستان، دوازده روز جشن آكنده از نمادگرايي است كه با مدار دوازدهمين سياره، آرايش سازندگان خورشيدي ...سركار دارد. طبق تنظيمات، طي يازده روز ديگر خدايان با موقعيت سماويشان به سياره نقطه تلاقي ملحق ميشوند. 
اكيتو يا در زبان باستاني تر بين النهرين A.KI.TI به معني خلق حيات بر زمين مي باشد و با مراسم ويژه اي برگزار ميشده است كه شرح آنها در الواحي يافت شده در شهر بابل رفته است. براي تكميل قسمت هاي ريخته و شكسته اين الواح كه شامل روزهاي هفتم و هشتم و نهم ميشود ما سري به نمونه يافت شده سومري آن زده ايم و توانستيم مراسم دوازده روزه اين جشن بسيار باستاني را تكميل نماييم. 
شايان ذكر است كه در طول اين جشن روزهء مخصوصي گرفته مي شده است:
-روز اول اين جشن مصادف با اعتدال بهاري است. 
-در روز دوم، كه از دو ساعت قبل از طلوع آفتاب آغاز مي شده، كاهن اعظم در رود فرات تن ميشويد. 
-روز سوم شامل برگزاري مراسم سحرگاهي سه ساعت مانده به طلوع خورشيد است. در اين روز  دو تنديس توسط آهنگر و درودگر ساخته ميشوند. هر دو تنديس هفت انگشت ارتفاع دارند و مذكرند. يكي از  چوپ گز كه لايه هاي زرين دارد و بر پيل پايه اي جواهرنشان استوار است، در دستش يك افعي است كه از چوب درخت سدر ساخته اند. دومين تنديس پيكر عقربي در دست دارد. 
-در روز چهارم كاهن اعظم سه ساعت و بيست دقيقه قبل از طلوع آفتاب بر مي خيزد و در برابر چهره ايزد مي ايستد و تمام منظومه آفرينش را مي خواند و غسل مي كند. اين روز مصادف با ظهور مشتري (Iku) مي باشد. 
-در روز پنجم دو تنديس ساخته شده با سرود خواني و اقامه نماز از طريق رود فرات به بابل آورده مي شوند. در اين روز كاهن چهار ساعت قبل از طلوع خورشيد بيدار مي شود. در اين روز نبو از بورسيپا وارد بابل مي شود( مريخ به جايگاه اختصاصي اش نزديك مي شود) 
-روز 

ششم دو تنديس ضربت خورده در برابر تنديس نبو فرزند مردوك، بدان هنگام كه از بورسيپا باز مي گردد، قرار مي گيرند( سياره مريخ در جايگاه خود قرار مي گيرد، مريخ در جايگاه ششم در منظومه شمسي قرار دارد-مطابق ستاره شناسي بين النهريني) 
روز هفتم، هشتم و نهم از روي لوح سومري تكميل شده اند: 
-در روز هفتم توجه جشن به زمين و بازآفريني ستيز مردوك(سياره نقطه تلاقي) با تيامات براي فرمانروايي بر زمين است. عدد داده شده براي زمين هفت مي باشد. 
-روز هشتم روز اعطاي قدرت ها مي باشد. 
-روز  نهم روز صف بندي آييني و رفتن به سراي اكيتو، جايي بيرون از شهر است كه از ميان دروازه ايشتار رد مي شده. 
در اينجا باز به الواح بابلي باز مي گرديم
-همه در سراي اكيتو جمع مي شوند. پادشاه از خيابان ويژه تظاهرات آييني گذشته و از دروازه ايشتار سوار قايق مي شود. 
-در روز يازدهم مراسم ازدواج مقدس انجام مي يابد 
و در آن پادشاه نقش داماد را دارد. 
-روز دوازدهم جشن تماما نماد گرايي است و مظاهري چون آتش، آب ، خوراكي و نوشيدني، قرباني و نيايش هر يك سهم ويژه اي در اين دوازده روز دارند و با تظاهرات مهم ديني، گردهمايي و شب زنده داري همراه بوده اند. بيشتر اين مراسم در سحرگاه و غروب برگزار مي شده زيرا در آن زمان در بين النهرين در ماه فروردين/ارديبهشت نيم روزها سوزان بوده اند.
جشن اكيتو همچنان در ميان آشوري ها برگزار ميشود و مي توان به جرات گفت كه قديمي ترين آيين بزرگداشت آغاز فصل بهار و زندگي نو مي باشد.  

والنتين عيسي نژاد